Sztuka Koszalina. Witraże koszalińskiej katedry
Wystawa czynna od 22 września 2016.

Z okazji jubileuszu 750-lecia Koszalina Muzeum w Koszalinie przygotowało szczególną wystawę, której tematem są historyczne witraże koszalińskiej katedry pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. To wyjątkowe dzieło sztuki stworzone zostało dla miejskiej świątyni i sfinansowane przez lokalną społeczność Koszalina: gminę miejską oraz koszalinian.

Jest to zatem dzieło sztuki o wielowymiarowym znaczeniu dla Koszalina. To jubileusz nie tylko miasta ale także jubileusz 100-lecia istnienia samych katedralnych witraży.

Na wystawie zobaczymy wielkoformatowe zdjęcia witraży z katedry MNP w Koszalinie oraz zabytki sztuki sakralnej. Otwarciu wystawy towarzyszyć będzie wykład Krystyny Rypniewskiej o historii, wartościach artystycznych i duchowych szklanych katedralnych kompozycji.

?Kiedy przez maswerki prezbiterialnych okien światło przedziera się w mrok ulicy, wtedy - w ciągu tych ostatnich tygodni - ich widok może wzbudzać zarówno niemy jak i głośny podziw dla barw kolorowych szybek?. W taki oto sposób 28 lutego 1915 roku, a więc już miesiąc po zamontowaniu istniejących do dziś witraży, jeden z przedwojennych mieszkańców Koszalina na łamach miejscowej gazety wyrażał po raz pierwszy publicznie swój zachwyt nad wspaniałością nowego dzieła sztuki stworzonego dla najważniejszej koszalińskiej świątyni.

Witraże obecnej katedry pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny niegdyś kościoła Mariackiego umieszczono w kościelnych oknach w 1914 roku w czasie trwania drugiej gruntownej przedwojennej restauracji świątyni. Uroczystość zakończenia remontu i poświęcenia budowli miała miejsce 28 stycznia 1915 roku. Szczególnego wyrazu odnowionemu kościołowi nadały przede wszystkim niezwykłe barwne witraże potężnych okien prezbiterium oraz znacznie skromniejsze w nawach. Do dziś budzą podziw swoim blaskiem, natężeniem barw, przepychem. Zachwycają coraz to innymi, zmieniającymi się smugami światła ? rozświetlając się z brzaskiem dnia i gasnąc z ostatnimi promieniami zachodzącego słońca.