Do muzeum trafił niezwykły obiekt - kufel z 1898 roku wykonany ze srebra, wewnątrz złocony o wysokości 40 cm i wadze 3,5 kg. Wykonany techniką kucia, odlewu i repusowania.

Według rytej inskrypcji umieszczonej na dnie stopy naczynia został zaprojektowany i wykonany przez Paula Pfeiffera złotnika z Kołobrzegu. Korpus naczynia ozdobiono 45 obiektami numizmatycznymi: monetami i medalami. 31 z nich to okazałe monety pochodzące z wielu księstw, królestw oraz miast wchodzących w skład państwa niemieckiego.

Znakomitą większość stanowią znaczne nominały ? talary oraz dwutalary wybite głównie w XIX wieku. W płaszcz korpusu wlutowano również medale wybite między innymi z okazji zwycięstw wojennych oraz urodzin znamienitych osobistości. Pokrywę kufla zdobi 7 złotych monet o nominale 10 marek wybitych w latach 1872-1888. Pośród numizmatów dekorujących naczynie znajduje się ciekawy i rzadki medal związany z historią Pomorza wybity w 1721 roku z okazji hołdu, który mieszkańcy Szczecina złożyli królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi I.

Jednak najcenniejszym pośród wszystkich monet jest niewielki krążek umieszczony w paszczy maszkarona na szczycie zawiasa łączącego uchwyt kufla z pokrywą. To charakterystyczny cenny późnośredniowieczny denar kołobrzeski, który wybijano na przełomie XIV i XV wieku.

Wielkość naczynia oraz jego niezwykle bogata dekoracja dowodzą, iż wykonano go jako szczególny luksusowy podarunek, kosztowny prezent z wyjątkowej okazji i dla znamienitej osobistości. Kufel miał pełnić funkcję nie użytkową, a ozdobną. Miał być szczególną dekoracją stołu, bufetu lub kredensu. Został być może także okolicznościowo użyty do jakiegoś specjalnego toastu z okazji 25-lecia jubileuszu wyjątkowej uroczystości o czym świadczą ryte daty umieszczone na tarczy tuż przy zawiasie pokrywy: 1873-1898.

Srebrny kufel to piękny przykład naczynia paradnego zdobionego monetami i medalami. Ten typ zdobnictwa występował znacznie rzadziej od popularniejszych dekoracji ornamentalnych lub przedstawień figuralnych. Szczególną wartością przedmiotu jest nie tylko wartość cennego kruszcu z jakiego go wykonano, ale przede wszystkim wartość artystyczna jako dzieła sztuki złotniczej. A nade wszystko jednak to bezcenne dzieło sztuki rzemiosła artystycznego sygnowane znakiem kołobrzeskiej lokalnej pracowni złotniczej.